เรียนรู้

สายฝนเรียงเม็ดหล่นมาติดกันเจ็ดวันแล้ว ปีนี้ฝนฉ่ำฟ้าแต่ต้นฤดู ตกพรำไม่เว้นว่าย่ำรุ่งหรือดึกดื่น หมู่เมฆครึ้มคลุมผืนฟ้าแต่เช้ายันคืนค่ำ ดินด่ำน้ำนอง

ตกค่ำเสียงกบเขียดร้องหาคู่ระงมทุ่ง แสงไฟฉายของเหล่านักล่าวับวิบอยู่ไกล ๆ ย่ำเช้าลุงจิตน้าเทืองคว้าแหเดินลัดเลาะคูคันนามองหาแหล่งปลาชุม

ฝนเพิ่งขาดเม็ด ท้องฟ้ายังคงชอุ่มละอองฝนคลุ้มครึ้มราวพร้อมจะสะอื้นไห้อีกครา

โพธิ์ทะเลเฒ่ายามนี้แตกใบเขียวเต็มต้น ยิ่งได้น้ำฝนหล่นร่วงมา ผู้เฒ่ายิ่งผลิใบอ่อนระดะไป เหล่านกกน้อยใหญ่พากันมาอาศัยใบบัง เสียงร้องจิ๊บจิ๊บดังอยู่ระงมต้น

ลุงเพิ่มเดินถือกรงนกตรงมาใต้ร่มโพธิ์ทะเล แกร้องเรียกทักทาย ฉันขานรับชักชวนให้ดื่มชาด้วยกัน ลุงบอก “ไม่ล่ะ จะรีบไปดูเบ็ดที่ธงไว้เมื่อคืน” จากนั้นแขวนกรงนกไว้บนกิ่งก้านผู้เฒ่าแล้วจากไปเดือนก่อนผู้เฒ่าผลัดใบทิ้งจนเหลือแต่ก้านกิ่งแคระแกร็น เหล่านกที่เคยอาศัยร่มเงาต่างหนีหายหน้า เวลานี้พากันกระโดดแผล็วอยู่ไปมาพวกเพื่อนนกเข้ามาเกี่ยวพันกับชีวิตฉันโดยที่เราต่างไม่ได้ตั้งใจ พวกมันช่วยปลุกฉันยามอรุณรำไรขอบฟ้า บ่อยเช้าที่ฉันลืมตาแล้วนอนฟังเสียงร้องสดใสหลากสำเนียงของพวกมันอยู่อีกเป็นครู่กว่าจะลุกออกจากมุ้ง สาย ๆ จึงค่อยเงียบลง ได้ยินเสียงอีกทีตอนบ่ายและย่ำค่ำฉันคุ้นเคยจนรับรู้บางสัญญาณเสียงของพวกมัน หากได้ยินเสียงร้องที่แหบห้าวถี่กระชั้น นั่นเป็นเสียงเตือนให้รู้กันว่า งู กำลังเลื้อยมา

เวลานกชุมเช่นนี้พวกเด็ก ๆ จะชอบคว้าหนังสติ๊กย่องเข้ามาใต้เงาโพธิ์ทะเล ฉันจะคอยบอกไม่ให้มาล่านกละแวกนี้ นั่นเป็นสิ่งที่พอจะแลกเปลี่ยนกันกับเสียงร้องที่ฉันได้รับต่างเสียงดนตรีอยู่ทุกวี่วัน

แต่ฉันก็ทำได้แค่นั้น !

มองไปบนกิ่งโพธิ์ทะเลเฒ่า นกหนุ่มตัวหนึ่งกระโดดแผล็วมาตามเสียงร้องของเจ้านกสาว มันโผไปมาอยู่สักพัก ค่อยขยับใกล้เข้าเรื่อย ๆ นกสาวส่งเสียงร้องเจื้อยแจ้ว
เจ้านกหนุ่มร้องโต้ตอบ

ฉันได้แต่นั่งมองด้วยความเป็นห่วง ฉันเคยพยายามขวางกั้นความรักของพวกมันแต่หาได้สำเร็จ
ด้วยเพลิงพิศวาสนั้นคงจะรุนแรงนัก

ถึงยามนี้ทำได้แต่นั่งมอง เห็นอยู่ว่าช่วงเวลาแห่งการหยอกเย้าเคล้าคู่นั้นช่างสวยงามนัก ความเริงโรจน์ในอาการขยับปีกส่งเสียงร้องของเจ้านกหนุ่มชวนฉันพลอยเคลิ้มใจกับอารมณ์รักของมัน

ฉันอยากบอกให้มันระมัดระวังอย่าเผลอไผลเห็นเพศตรงข้ามก็หวังมอบใจ ไยไม่รอดูไปให้เนิ่นนาน เฝ้าดูอยู่ห่าง ๆ

แต่ก็นั่นล่ะ

อาจเสี่ยงกับเจ้านกสาวจะปันใจให้นกหนุ่มตัวอื่นที่เข้ามาใกล้ นั่นล้วนเป็นเรื่องจะต้องเรียนรู้ จนกว่าจะรู้ว่าห่างเท่าใดจึงจะพอดี นานเพียงไรจึงจะไม่นานเกินไป

ฉันไม่อาจบอก ไม่อาจพูด เพราะรู้ดีว่าบอกไปเจ้านกหนุ่มก็คงไม่รับฟัง ยามนี้นกสาวกำลังส่งเสียงเจื้อยแจ้วอยู่ตรงหน้า จะมีอะไรน่าฟังไปกว่าเสียงร้องนั่นอีกเล่า

ลุงเพิ่มหิ้วปลาช่อนติดมือกลับมา

“เอาไว้แกงส้มสักตัวสิ” แกตั้งท่าจะปลดปลาให้ฉัน ฉันรีบขอบใจแล้วปฏิเสธไป ด้วยความที่ในชีวิตเกิดมาไม่เคยทำปลา ลุงเพิ่มคะยั้นคะยอ เมื่อฉันไม่ยอมเอาแกก็ไม่ได้ว่าอะไรเดินไปปลดกรงนกลงจากกิ่งโพธิ์ทะเลแล้วฉีกยิ้มด้วยความยินดี เดินหิ้วปลามือ หิ้วกรงนกมือจากไป

ฉันมองตาม…

เจ้านกหนุ่มตื่นตกใจกระพือปีกโผไปมาอยู่ในกรง
มันคงได้เรียนรู้
แต่จะมีประโยชน์ใดชีวิตที่เหลือของมันแตกต่างไปแล้วโดยสิ้นเชิง

...
Picture : www.seub.ksc.net